Termin coaching budzi liczne wątpliwości…dlatego słów kilka o narodzinach coachingu.
Pochodzenie angielskiego słowa „coach” pochodzi od francuskiego słowa „coche”, które z kolei wzięło początek od nazwy węgierskiego miasteczka Kòcs, gdzie w XVI wieku skonstruowano pierwszy zaprzęg (wóz). Rzeczownik stał się czasownikiem i woźnice zaczęli określać swoje zajęcie, jako coaching. Następnie słowem tym zaczęto opisywać pracę nauczycieli, którzy przygotowywali dzieci i młodzież do egzaminów. W sporcie słowo to zagościło dopiero pod koniec XIX w, gdy studenci z uczelni amerykańskich zaczęli korzystać z pomocy trenerów – coachów.
Początki pojęcia coachingu w dzisiejszym rozumieniu zawdzięczamy tenisiście Timowi Gallweyowi. W 1974 r ukazała się książka jego autorstwa pt.: „Tenis wewnętrzna gra”, w której to podzielił się ze światem rewolucyjnym poglądem, iż najlepszym sposobem pomocy w osiąganiu sukcesu nie jest dawanie rad, ale zadawanie odpowiednich pytań, które pomogą graczowi korzystać z własnego doświadczenia. W biznesie pojęcie coachingu spopularyzował Sir John Whitmore (uczeń Gallweya) wydając książkę pt.„Coaching trening efektywności”(1992). Podoba mi się definicja coachingu autorstwa Johna Whitmora, zgodnie z którą coaching to: ”Odblokowanie potencjału osoby w celu maksymalizacji jej dokonań i działań. Jest raczej pomaganiem w uczeniu niż nauczaniem”.
W tym kontekście trafnym wydaje się być pogląd, iż w pewnym sensie korzenie coachingu sięgają czasów Sokratesa, ponieważ mówił on: „Nikogo niczego nie nauczę – mogę jedynie sprawić, by myślał”. Cytat ten bardzo dobrze ilustruje jedną z zasad coachingu zorientowaną na poprawę efektywności.
Jednak coaching stał się uznaną metodą dopiero wraz z powstaniem 1992 r Coach University, którego założycielem był Thomas Leonard. Spowodowało to powstanie wielu szkół coachingu w USA i na całym świecie. Do profesjonalnych organizacji specjalizujących się w coachingu/mentoringu zaliczamy m.in.: Association in Coaching (AC), Association for Professional Executive Coaching and Supervision, European Mentoring and Coaching Council (EMCC), East Mentoring Forum (EMF), International Coach Federation (ICF). Również w Polsce funkcjonuje wiele organizacji profesjonalnie zajmujących się coachingiem, warto natomiast wspomnieć, iż w marcu 2009 r w Warszawie została powołana Polska Izba Coachingu.
Na coaching można patrzeć z perspektywy psychologii pozytywnej, która została zapoczątkowana pod koniec lat 90 XX w przez Martina Seligmana. Jest to nowy nurt psychologii, skoncentrowany na konstruktywnych aspektach życia psychicznego i społecznego. Głównym przedmiotem zainteresowania psychologii pozytywnej są zdolności i umiejętności człowieka, dzięki którym potrafi on sprostać wyzwaniom oraz zapewnić wysoką jakość życia zarówno sobie jak i innym.
Literatura: